Kransakaka

Þvílíkur lúxus að eiga eiginmann sem helsta áhugamál (fyrir utan tónlistina) er að standa tímunum saman í eldhúsinu og búa til mat. Auk þess sem kokkaidolið hans er mamma mín. Ég er viss um að margir ítalskir karlmenn myndu vilja vera í mínum sporum. Þar er nefnilega ekki óalgeng skilnaðarorsök að nýja eiginkonan eldar ekki eins mat og mamman. Besta ráðið finnst þeim þá bara að yfirgefa eiginkonuna og flytja aftur heim til mömmu.

Annars er bakið á mér í klessu í dag. Við bárum nefnilega sófana upp á 5.hæð í gær. Þ.e.a.s. VIÐ bárum einn sófa upp, en síðan tók Páll hinn sófann á bakið og bar hann einn upp. Og NB þetta eru 3ja sæta sófar. Það er hins vegar ekkert að Páli í bakinu.

Já, og svo var ég ógeðslega dugleg í gær. Ég bjó til aðventukrans. Yrja hefur nefnilega týnt ógrynni af kastaníuhnetum á leikskólanum sínum og svo var ég búin að þurrka allskonar ber í haust. Það er verst að Saga heldur að það eigi að borða kransinn, þannig að hann fær sjálfsagt ekki að standa lengi eins og hann er.