Jólahvað..

Úff, nú er jólabrjálæðið að fara á fullt hérna í Aarhus. Ég get ekki að því gert að ég verð hálf þunglynd af allri þessari mannmergð og öllu draslinu í búðunum. Meira neyslubrjálæðið. Já, já og hvað er maður þá að þvælast niðri í bæ? Var reyndar að leita að jólakjól fyrir Yrju, í Genbrugsbúðum, af sjálfsögðu. Get bara ekki ímyndað mér að kaupa kjól fyrir 2-500kr. danskar ef ég get keypt hann fyrir 20kr í genbrug. Heppnin var reyndar ekki með okkur í þetta skiptið, en þannig er það bara þegar maður verslar notað, maður getur ekki gengið að hlutunum vísum, en það finnst mér bara allt í lagi. Gerir það bara meira spennandi, maður veit aldrei hvað maður finnur eða hvenær.

Annars er ég búin að sjá það út að það er einhver kona hérna í grenndinni sem er í minni stærð og hefur svipaðan smekk á fötum og ég. Ég hirti nefnilega brúnan ullarfrakka og nokkrar peysur úr ruslinu um daginn. Allt í fínu standi. Þannig að það er bara spurning hvort ég fari ekki bara að hætta versla föt á mig úr Genbrug og bíði bara eftir að hún hendi sínum fötum. Það er meira að segja fínasta ilmvatnslykt af fötunum hennar. He, he nú er ég farin að endurnýta ilmvatnslykt líka. Nenni sko ekki að standa í því að handþvo hreinar prjónapeysur, jafnvel þó ég hirði þær úr ruslinu.

Já og svo er spurning hvort ég sé haldin einhvers konar athyglisbrest. Mér tókst, einu sinni enn, að gleyma lyklunum mínum í skránni yfir nóttina. Hversu utan við sig getur maður eiginlega verið. Maður stingur lyklinum í skránna og opnar hurðina, og púfff, lyklarnir eru gleymdir. Ég er að hugsa um að reyna að venja mig á það að syngja um hurðaropnunina; Da, dí dúmm ég sting lyyyklinum í skrááána, la, la og svooo opna ég hurðina, da ba dí ba rííí og svo teeeeek ég lyyyyklana úr skráánnni og da, da sting þeim í vaaaasann. Einhverja svona minnistækni verð ég allavega að temja mér.